प्रेमगीत

प्रेमगीत

उलगडत गेले सारे
मज गुपित गं प्रेमाचे
नयनात तुझिया मजला
दिसे द्वार अपुल्या विश्वाचे

तू हसता मजला भासे
जिंदगीचे सगळे फासे
आज्ञेत चालती माझ्या
गुलामच असती जसे

मोहकता तुझ्या चेहर्‍याची
वाढवे खोडसाळ बट केसांची
अन् हृदयी फुलता वसंत
डोलती फुले प्रेमाची

गोडवा अपुल्या नात्याचा
जणू चंद्रच तो पुनवेचा
जोडी तुझी न् माझी
मी चंद्र तू चांदणी शुक्राची

अतुल दिवाकर

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

चारोळी

चारोळी चार भिंती वर छप्पर दुनियेच्या नजरेत हेच घर माझ्या मनातलं घर खरतर भावनेच्या ओलाव्यातले नाते सुंदर । --------------------------------- शब्द नव्हे तर स्पर्श बोलतात मनातील भावना नजरेतून कळतात जखम एकाला अन् दुःख दुसर्‍याला भावनिक नाते यालाच तर म्हणतात । ----------------------------------- जरी शांत माझे नयन तरी मनात आणीबाणी अबोल माझी प्रिती समजून घेशील का साजणी निजध्यास तुला बघण्याचा जन म्हणती यास विपायण निजगूज मम अंतरीचे घायाळ करती तव नयनबाण अतुल निजध्यास - छंद विपायण - वेडेपणा म्हणतात स्वतः मेल्याशिवाय स्वर्ग दिसत नाही मला तर वाटते लोक बरळतात काही बाही स्वर्गासाठी जर माणूस पडायला हवा गार तर जगणे म्हणजे काय नरकाचे द्वार । ----------------------------------- वार्‍याच्या लहरीवरून तरंगत शब्द आला डोळ्यातून थेट हृदयाला जाउन भिडला हृदयाची वाढवली धडधड त्याने प्रेम म्हणतात मला , म्हणाला आनंदाने । ----------------------------------- आयुष्याचं रहाटगाडगं गोल गोल फिरतं जिथून होते सुरवात, आयुष्य तिथेच संपत माहित असूनदेखील लालसा सुटत नाही निरर्थक जगल्यामुळे आयुष...
Read more

आयुष्यरुपी भेळ

आयुष्यरूपी भेळ मानवाचे आयुष्य जणू चित्रपटाचा खेळ चांगल्या वाईट घटनांची ही आहे छान भेळ छोट्या छोट्या कुरबुरी एक महत्वाचे अंग आयुष्यरूपी भेळेचे जणू कुरकुरीत भडंग थोडासा अबोला आणि मग मनधरणी दुराव्याच्या तिखटावरचे हे आहे गोड पाणी नात्यांमधील दुरावा म्हणजे मिरचीचा ठेचा हा फक्त नावाला कटुता नको टिकायला हिरवीगार कोथिंबीर देई तिखट भेळेला थंडावा नात्यांमधे तसाच प्रेमरस असावा विसरू कसे फरसाण भेळ बनवी चटकदार पत्नी आणि दोस्त जीवनाचे जोडीदार ह्यात भरले ओतप्रोत अनेक रंग अनेक रस सगळ्यांचे आहे महत्व अथवा आयुष्य होईल नीरस अतुल दिवाकर
Read more
माणसं अशी का वागतात माणसं अशी का वागतात हो हो म्हणता म्हणता नाही म्हणून जातात हसता हसता रडवून जातात माणसं अशी का वागतात देता देता घेतात पण आविर्भाव देण्याचा आणतात कितीही समजावले तरीही माजतात माणसं अशी का वागतात कळून सवरून गोंधळ घालतात वर दुसर्‍यालाच बोल लावतात स्वतः त्या गावचे नाही असे दाखवतात माणसं अशी का वागतात वर वर देवाचे करतात आतून राक्षसासारखे राहतात स्वतः देव असल्यासारखे उपदेश करतात माणसं अशी का वागतात दुसर्‍यांच्या भावनांशी खेळतात आणि मग त्यांची मजा बघतात मानव असून पिशाच्यासारखे वागतात माणसं अशी का वागतात बुद्धी असून निर्बुद्धासारखे करतात मानवाचा जन्म वाया घालवतात असे वागूनही स्वतःला शहाणे समजतात माणसं अशी का वागतात अतुल दिवाकर
Read more